Op een zomerse lentemorgen met koude wind lopen we in onze winterjassen richting rivier. Achter het oude kerkje nemen we plaats op de liggende grote stenen en het houten bankje. We doen nieuwe oefeningen, kijkend naar de horizon met bomen bij de rivier, op de voorgrond staan groentegewassen.
We koesteren ons in de voorjaarszon. Naast de kerktoren en het roze huis ontspruiten de bomen en in het gras staat een pol dieppaarse hyacinthen. We lopen het ongelijke kerkepad op. Bij het vredespaaltje staat een verwelkend
groepje kleine gele narcissen. Als je naar het rivierenlandschap wilt kijken, kun je beter even stilstaan.
Bij de waterplas aan het einde van het pad horen en zien we het water snel doorlopen. Het water maakt het pad drassig. We slaan rechts af naar het bos, langs bloeiende vruchtbomen, waarvan twee hogere bomen wit afsteken tegen de blauwe lucht. We lopen langs vennen met eenden en beukenlanen terug naar ons honk.
Zittend op de lange bankjes langs het grote grasveld, doen we nog een paar strek- en ontspannings-oefeningen. Aan de overkant vliegt… een knalgele vogel door de lucht? Al snel ontdekken we een jongeling met een gele drone. Dan is het tijd voor koffie, water en gesprekken.
Tekst: Tini Noy
Foto’s: Willem de Vos, Tini Noy
