In de vorige Toorts stond nog zo’n mooie cliffhanger: “Wil je meer lezen? Kijk dan op de website van OSV Onder Ons! (link nog invoegen)”. Nou, die link is er inmiddels – hierbij een kort een verslag van een bijzondere ultra-afstand. Want op 1 september stond ik – Bart van der Wal en teamgenoot Sander Berk (geen Onder Ons) aan de start van het WK SwimRun, de Ötillö, in de archipel bij Stockholm.
SwimRun is nog jong in Nederland, en de Ötillö geldt als de bakermat van deze Sport. Hier begon het als weddenschap tussen 4 Zweden in 2003, of ze deze tocht zonder boot konden voltooien, maar op eigen kracht: hardlopen en zwemmen. Het concept is eenvoudig: van eiland naar eiland, afwisselend hardlopen en zwemmen, zonder wisselzone en zonder omkleden. In de praktijk betekende dat voor Team TGRE (Groot Rondje Eilanden): 61 km trailen en 9 km openwaterzwemmen, verdeeld over 24 eilanden. Schoenen aan in het water, wetsuit aan op de rotsen – en dat urenlang.
Om 6 uur ’s ochtends klonk het startschot op Sandhamn. Met de eerste 1,6 km zwemmen dook het team letterlijk het avontuur in. Het parcours bracht hen over bossen, gladde rotsen, lange singletracks en natuurlijk door de beruchte Pig Swim, een van de zwaarste overtochten. Gelukkig zat het weer mee: weinig wind, helder water, en af en toe een zonnetje door de wolken.
Halverwege begon Bart de benen te voelen, en toen moesten ze de langste run nog doen. Zo’n 17 km over het eiland Orno. Hier minder technisch, maar meer grindpaden, en zelfs een kilometer of 8 op een brede asfaltweg. Gek genoeg vond ik dat zwaarder dan de technische stukken. Het laatst stuk, terug naar de waterrand, was al weer de bush in, en toen moest ik gaan wandelen, met alle boomstammen waar je over moest en soms onderdoor. Erna kwam nog 8 km met 4 technische; dat werd loodzwaar. “Ik heb echt afgezien,” zegt hij, “maar tegelijk ook genoten. Op mijn 48e, samen met Sander, dit WK uitlopen in zo’n sterk startveld – dat voelde groots.” Dankzij het gebruik van een bungee cord (elastiek tussen de atleten) bleven ze letterlijk en figuurlijk verbonden en konden ze een stabiel tempo aanhouden.
Na ruim 10 uur en 34 minuten bereikten we het sloteiland Utö. Daar ontdekte Bart dat hij, na het moeten wandelen op de laatste 4 technische eilanden, op de grindpaden toch weer iets kon doen dat op hardlopen leek. Ook de laatste klim van 500 meter omhoog naar de finish lukte nog in looppas. Zo kwam Team TGRE samen binnen op de 70e plek overall – midden in het veld, maar belangrijker: als team, en met voldoening.
Bart kijkt terug op hun zwaarste wedstrijd ooit, maar ook op een ervaring die ze niet snel vergeten. “Ja, zwemmen is geen sport bij Onder Ons, maar trailen doen we gelukkig bij de loopgroep wel. En dit berichtje kan ook wel onder categorie Nordic Walking lijkt me, want ik zat aardig noordelijk, en ja, we hebben wel een aantal stukken gewandeld”, grapt hij. “Misschien had ik ook stokken mee moeten nemen, want ik ben op een gegeven moment wel gevallen. Gelukkig niet gevoeld tijdens de race, maar na afloop voelt het nu nog wel of het gekneusd is. Dat hadden stokken wellicht voorkomen. Ik krijg alleen die stokken niet weggestopt in mijn wetsuit vrees ik. Die zat al volgestopt met 15 gels…”
Voor wie méér wil lezen (en foto’s wil zien) check ons volledige eindverslag op onze substack.com blog:
https://from0tillotillo.substack.com/p/o1-from-0-to-otillo-baa